Zondagmorgen, the day after. Wij zijn ODIK wij zijn de beste. Het galmt nog na in mijn oren. Mijn kleren ruiken naar verschraald bier.

Het is de dag na een historische avond. Voor het eerst in zestig jaar tijd is ODIK kampioen in de Overgangsklasse. Nog nooit promoveerde de vereniging naar de Hoofdklasse. Volgend jaar komen clubs als Wageningen en Dalto naar Barneveld. Dat is bij Hoevelaken rechtsaf.

Wat was het een geweldige dag. Of een geweldige week, moet ik misschien wel zeggen. Want al dagenlang vonden er achter de schermen voorbereidingen plaats door tientallen ODIK’ers.

Hoeveel mensen mogen er eigenlijk in de Oosterboshal? Kunnen we aan extra tribunes komen? Supportersvereniging TOF is druk bezig met sfeeracties. De Sligro wordt geplunderd om de voorraden in de koelcel tot de nok toe aan te vullen.

DJ voor zaterdagavond geregeld? Check. Filmpjes, foto’s en berichten op social media om iedereen te informeren? De PR-commissie regelt het. En als we op zaterdag de hal binnen lopen, is die van boven tot onder versierd met spandoeken en rood-witte linten.

Rond de middag bouwt de spanning zich op. In de kantine is het inmiddels volle bak.  Achter de bar heerst Els als een generaal. Rene staat met een smile op zijn gezicht friet en hamburgers te bakken in een tempo waarmee hij het Guiness Book of Records zomaar zou kunnen halen.

En dan, om klokslag 18.30 uur klinkt het eerste fluitsignaal. Ivo dartelt over het veld en schiet uit alle hoeken en standen raak. Gilbert lijkt met onzichtbaar elastiek verbonden met zijn tegenstander, die geen centimeter ruimte krijgt. Brandien scoort een weergaloze onehander. Het is zo’n avond.

TOF host erop los en schreeuwt de kelen schor. Achter de jurytafel blijven ze ondanks alle hectiek ijzig kalm. Bij rust is het 20-12. Een klein half uur later schalt het We Are the Champions door de hal. ODIK pakt de titel!

Het feest op de zaalvloer barst los en gaat even later volop door in de kantine. En terwijl niemand meer kijkt, ruimt een groepje die hards de slierten van de shooters, de spanddoeken en de achtergebleven programmaboekjes (credits: Henk de Rooy) op. Wat een klasbakken.

Het zijn van die kostbare momenten waarop je beseft wat een mooie vereniging ODIK is. Zoals ook al die momenten eerder in de week. Waar mensen voor én achter de schermen uren tijd staken in de voorbereiding van deze prachtige zaterdag. Het zijn er teveel om op te noemen. Maar vanuit de grond van ons hart willen we als bestuur zeggen: vrijwilligers, bedankt!

Dit is waarin een kleine club heel, heel groot kan zijn. Maar het grootste dankjewel is voor onze selectie. Voor Willianne, Else, Anke, Brandien, Cees, Luuk, Gilbert, Milko, Ivo en natuurlijk de kanjers op de bank. Voor Hugo, Marinus en Henk. Jullie schreven korfbalgeschiedenis en lieten ons mee hopen, dromen en genieten. Volgend jaar weer?

Namens het bestuur van ckv ODIK