Tomeloos fanatiek. Gedreven tot het uiterste om te winnen. Maar ook een gevoelsmens en echte clubman. ODIK moet na dit jaar verder zonder hoofdtrainer Hugo van Woudenberg. Hij stopt na drie succesvolle seizoenen, waarin hij de club van de Tweede Klasse naar de Hoofdklasse loodste. 

Waarom heb je besloten om te stoppen?

Ik heb hier drie fantastische jaren gehad. En dat niet alleen sportief. Er is niets mooiers dan de club te trainen waar je zelf jaren gespeeld hebt en waar je vrouw, je kinderen en je vrienden korfballen. Maar waar ik voor wilde waken is dat het vierde jaar zou gaan tegenvallen. Dat ik – of anderen – zouden denken: hij is een jaar te lang gebleven. Daarom heb ik de knoop doorgehakt. 

Stoppen op het hoogtepunt dus?

Nou, het is altijd lastig om in te schatten wat het hoogtepunt is. Maar misschien zou je het wel zo kunnen noemen. 

Hoe kijk je terug op die drie jaar: wat springt er voor jou uit?

Dat zijn meerdere momenten. Alle titels zijn natuurlijk bijzonder, maar er telt voor mij meer dan dat. De sfeer met het publiek langs de lijn bij de wedstrijden, die wedstrijden dat je zoon mee oploopt met het eerste. Het is dat totaalplaatje waardoor ik enorm veel plezier haal uit het trainen en coachen van ODIK.

Je stapte drie jaar geleden in op een moment dat het sportief nog niet zo goed ging. Heb je toen getwijfeld?

Zeker, maar vooral of het niet te vroeg kwam. Ik was natuurlijk nog niet zo lang weg als speler. Maar ik had ook wel die ambitie en het gevoel dat het mogelijk zou zijn om ODIK weer terug te krijgen op het niveau waar het thuishoort. Ik heb toen gezegd: ik doe het als Gilbert ook instapt. Een speler met kwaliteiten die ook als een magneet kan werken voor anderen. Dat was belangrijk, want mede daardoor kwamen bijvoorbeeld Ivo en Anke erbij. 

Hoe zou je de sportieve ontwikkeling van ODIK 1 in de afgelopen jaren omschrijven?

Als we eerlijk zijn, was de ploeg die er stond toen ik begon gewoon te goed voor de Tweede Klasse. Maar dat we vorig jaar kampioen zouden worden in de Overgangsklasse? Dat had ik totaal niet verwacht. Natuurlijk hebben we veel individuele kwaliteiten, maar wat de doorslag heeft gegeven is dat we als team gegroeid zijn. Er samen in gingen geloven. Ook de groei in de breedte is mooi. Het is fantastisch om te zien wat voor niveau het tweede nu haalt. We hebben gewoon een hele sterke selectie.

Hoe heb je jezelf ontwikkeld in je periode als trainer?

Poeh, ik ben natuurlijk bezig met de KT4 (hoogste trainersopleiding in de korfbalsport, red.), waardoor je technisch en tactisch groeit. Ik denk dat ik ook rustiger ben geworden. Het fanatisme dat ik als speler had zal er nooit helemaal uitgaan, maar ik ben nu geduldiger langs de lijn en minder directief richting spelers. Natuurlijk zeg ik nog vaak genoeg: zo wil ik het hebben. Maar ik geef meer ruimte en vrijheid dan voorheen. 

Heb je al plannen voor na dit seizoen?

Nee, ik laat het nu een beetje op me af komen. Er lopen wel wat contacten met clubs, maar ik heb daarin nog geen beslissing gemaakt. Ook als trainer en coach streef ik naar het hoogst haalbare, maar mijn keuze laat ik straks afhangen van het totaalplaatje: de sportieve uitdaging en de mogelijkheid om een trainerschap te combineren met mijn werk en gezin. 

Hoe ga je nu de laatste maanden van je periode bij ODIK in? 

Met dezelfde focus als tot nu toe. We gaan knokken om ons te handhaven in de Hoofdklasse. En verder probeer ik vooral te genieten, want ik besef me goed dat het een enorme luxe is om elke keer op mijn fietsje te stappen om naar deze mooi club te gaan. 

Tot slot: maak de balans eens op na de eerste weken in de Hoofdklasse.  

Ik vind dat we boven verwachting presteren. Voorafgaand aan het zaalseizoen was er toch wel die angst dat we er met nul punten uit zouden kunnen vliegen. We zijn echter nog geen één keer weggespeeld. Konden een helft lang mee met een topploeg als Dalto. Iedereen loopt op zijn tenen, maar dat doen ze geweldig. Dat geeft veel vertrouwen en maakt me trots.